Dost(!)

Hani bazen ağır gelir ya insanlar...Sevmezsin onları.Onlar küçük dağları yarattıklarını düşünür,sense saçmaladıklarını.Bir gün öyle bir laf ederler ki.Omuzlarından tutup sarsmak gelir içinden.Kendine gel demek istersin,uyan demek.Ama diyemezsin bir şey.Yüzlerine gülmek zorunda kalırsın.İçine atarsın.Atınca da içine iki yüzlü olduğunu düşünürsün.İçini görmezler onlar senin.Sen sadece bir eğlencesindir.Her zaman güldükleri,esprili kişisindir.Problemin olamaz asla,her zaman enerjik olmak zorundasındır.Senin problemin onlara göre şımarıktır,oysa kendilerinin şımarığın ta kendisi olduğunu farketmezler.

Dost sanmanın nasıl bir şey olduğunu yaşıyorum...